حق، واژه اى عربى است و معادل آن در زبان فارسى هستى پایدار و ثبوت است، یعنى هر چه از ثبات و پایدارى برخوردار باشد.

كلمه حق و مشتقات آن در قرآن كاربرد فراوان دارد «الحق» 194 بار، «حق» 33 مرتبه، «حقاً» 17 مرتبه و «حقّه» سه بار در قرآن به كار رفته است.(۲) این واژه كه به صورت مصدر، اسم مصدر و صفت در آیات قرآن به كار رفته است، در معانى بسیارى به كار رفته است كه برخى از آنها عبارتند از:

قرآن «زخرف / 29»، اسلام «اسراء / 81»، عدل «اعراف/ 81»، توحید «زخرف/ 86»، صدق «یونس/ 4»، قرض «بقره / 282»، دلیل «حج / 4» و.. .. برخى از مفاهیم حق در قرآن با اصطلاح بكار رفته از طرف حقوقدانان و فقیهان، هماهنگ و همخوان است، مانند آیات:«و فى أموالهم حقّ للسائل و المحروم» (ذاریات/ 19) ترجمه: و در اموال آنها حقى براى سائل و محروم است. «والذین فى اموالهم حقّ معلوم. للسائل و المحروم»( معارج/ 24 و 25) ترجمه: و آنها كه در اموالشان حق معلومى است براى تقاضا كننده و محروم. «فإن كان الذى علیه الحقّ سفیهاً او ضعیفاً» (بقره/ 282) ترجمه: و اگر كسى كه حق بر ذمه اوست سفیه یا ضعیف است.«فلیملل الذى علیه الحقّ» ( بقره / 282) ترجمه: و آن كسى كه حق بر عهده اوست باید املا كند. «ف آت ذاالقربى حقّه و المسكین و ابن السبیل» (روم/ 38) ترجمه: پس حق نزدیكان و مسكینان و در راه ماندگان را ادا كن.